Kerst en tripje Bulgarije
Blijf op de hoogte en volg Nadine
29 December 2013 | Turkije, Istanbul
Kerst was hier ontzettend gek omdat het helemaal niet voelde als kerst. Het is nog veel te lekker weer en we krijgen hier geen vrij voor kerst dus we moesten gewoon naar college en presentaties houden. Gelukkig hebben we er wel iets leuks van gemaakt met de exchange studenten.
Op kerstavond zijn Petra, Eline, Elizabeth en ik lekker uit eten geweest in het restaurant waar ik ook met Elena, papa en mama had gegeten, daar heb je namelijk gewoon normaal eten zoals biefstuk. Het was ook leuk met kerstversiering aangekleed en eigenlijk zaten er ook alleen maar buitenlanders om ons heen te eten. Bij het dessert schoof Lisa bij ons aan en die nam ook nog wat lekkers. Om 8 uur was het koor begonnen met zingen in de kerk en om 9 uur zou de mis beginnen. We waren om 10 voor 9 bij de kerk en er stond een gigantische rij om naar binnen te komen dus we waren al bang dat we de mis niet bij konden wonen maar gelukkig waren er veel mensen die alleen even wilden kijken en daarna weer weg gingen, uiteindelijk hadden we zelfs een zitplaatsje bemachtigd. Het was een hele interessante multiculturele mis die voor het grootste gedeelte in het Turks werd gedaan maar grote delen werden zowel in het Engels als Spaans vertaald, soms zelfs Italiaans en Latijn. De kerk stond helemaal vol dus ik had niet verwacht dat ze de mensen ook echt ter communie zouden laten komen maar het gebeurde toch en eigenlijk ging het nog vrij makkelijk ook voor het aantal mensen dat aanwezig was in de kerk. Aan het einde van de mis werd ‘Silent night’ in bijna alle denkbare talen gezongen en ook in het Nederlands, dat was erg grappig om te horen. Het was een hele mooie avond en toen voelde het toch echt wel even als kerst.
Voor eerste kerstdag had ik geregeld dat we een brunch zouden doen waarbij iedereen iets lekkers mee neemt om toch een beetje het kerstgevoel te houden ondanks college. Het was qua tijd even passen en meten voordat iedereen tentamens had gehad en naar andere colleges moest maar we hebben het toch gezellig gehad. De rest van de dag zat ik zo vol van al het eten dat we ’s avonds alleen ‘bratapfel’ hebben gegeten als diner. Lisa had alle ingrediënten gekocht en we konden in een van de graduate flats bij een Duitse vriend, Wasi, de oven gebruiken want die hebben we op de campus niet. We hadden de simpele versie gemaakt wat gewoon een appel in de oven is met ijs, eigenlijk hoort het met noten en marsepein, maar dit was ook al erg lekker. Hij moest studeren maar wij mochten lekker in de woonkamer blijven zitten wat toch gezelliger is dan op de campus.
Op tweede kerstdag had ik veel colleges en ’s avonds een belangrijke presentatie, helaas voelde ik me al een tijdje niet lekker maar toen begon het echt door te zetten dus tussen mijn lessen door ben ik maar naar bed gegaan. Gelukkig ging de presentatie wel goed ondanks dat het een uur en een kwartier duurde in plaats van de 20 a 30 minuten waar we op hadden gerekend. Die avond vertrok onze bus naar Sofia waar ik wel zin in had en de bus was gelukkig erg ruim en comfortabel, de beste waar ik tot nu toe mee gereisd heb. Deze trip was met Lisa Petra en Imane.
We kwamen aan in een buitenwijk van Sofia en we vroegen ons echt af waar we beland waren en of we er nog wel zin in hadden. Alles zag er enorm oud en lelijk uit en die trams zijn zo oud dat het lijkt alsof ze ieder moment uit elkaar kunnen vallen. Het grote voordeel van Bulgarije is wel dat de mensen er bijna allemaal Engels spreken en dat is toch wel eens even lekker hoor na altijd maar moeilijk doen in het Turks. Het enorme nadeel daarentegen is dat ze geen westers alfabet hebben maar iets dat lijkt op Russisch en dus niet te lezen in voor toeristen. Zelfs het menu van McDonald’s was niet in het Engels, dat vonden we toch wel weer schokkend. Hoe meer de tram ons hostel naderde hoe meer mooie gebouwen we om ons heen zagen en dat stelde ons gelukkig wel gerust. Het hostel had een 7,5 gemiddeld en vrij goede reviews maar het was totaal niet wat we verwacht hadden. De locatie was goed maar verder was alles vies, geen wc papier en een hele eigenaardige eigenaresse. Gelukkig was het maar voor 1 nachtje en lag het wel erg centraal. Uit het Noord-Hollands Dagblad had ik iets gelezen over een ‘free Sofia tour’ dus die zijn we ’s ochtends meteen gaan doen zodat we een beetje een idee kregen van de stad. Het was een studente die ons rondleidde en ons over alle gebouwen leuke weetjes vertelde. Zo was er bij een gebouw een zelfmoordbalkon gebouwd waar banklieden vanaf konden springen als hun bank failliet ging. Niemand had er nog gebruik van gemaakt maar het balkon was ook wat aan de lage kant, zo’n sprong zou je waarschijnlijk wel overleven. Ook hebben we een typisch Bulgaarse dans geleerd die op bruiloften wordt gedaan en hebben we het verhaal gehoord van een Tsaar die een op hem gerichte bomaanslag in een kerk overleefde omdat hij te laat aanwezig was bij de plechtigheid. Deze kerk staat op ‘the square of Tolerance’ waar in iedere hoek van het plein een ander soort kerk te vinden is; een moskee, een synagoge, kathedraal en een orthodoxe kerk. De stad Sofia is de enige hoofdstad in Europa die vernoemd is naar een kerk, mensen leefden vroeger binnen de muren van de burcht en gingen naar de kerk Sofia waar ook een markt was en dan zeiden ze dat ze naar Sofia waren geweest. Naast die kerk staat inmiddels een grote Russische kerk die is gebouwd als eerbetoon aan de Russen omdat zij Bulgarije hebben bevrijd van het Ottomaanse bewind.
Tijdens de toer ga je nergens naar binnen dus daarna kun je op je gemak nog alle gebouwen rustig gaan bekijken, en het leuke is dan dat je er al iets meer over weet. ’s Avonds hebben we nog een klein beetje gewinkeld en zijn we vroeg naar bed gegaan. Inmiddels voelde ik me toch echt ziek dus ik heb heerlijk het klokje rond geslapen waardoor ik me gelukkig zaterdag iets beter voelde.
Lisa heeft het aangedurfd om te douchen maar wij zagen het niet zo zitten. Na het ontbijt zijn we langs alle vier de hoeken van the square of tolerance gegaan om de gebouwen van binnen te bekijken. Helaas was de moskee onder constructie zowel van binnen als van buiten. Van binnen was het wel interessant om te zien omdat alle onderdelen gewoon los lagen en het tapijt nog niet volledig goed lag. Er was ook niemand aan het werk wat het wel een apart gezicht maakte. De synagoge is helaas altijd gesloten in het weekend dus die hebben we niet van binnen kunnen bekijken. De kathedraal is heel modern en ook van binnen heel strak, wel mooi om te zien. Daar waren we nog geen 10 minuten binnen toen we er door een man uit werden gezet, hij deed alles op slot en ging weg dus we hadden mazzel dat we niet iets later waren gekomen want dan hadden we niet naar binnen gekund. Bij een soort Starbucks hebben we even lekker warme chocolademelk en cheesecake gegeten waarna we naar de ‘Free Food Tour’ gingen. Dit is een ander initiatief dan de Free Sofia Tour maar ook dit was door een student geleid die ons allemaal leuke dingen vertelde en naar drie verschillende restaurantjes begeleidde. Bij de eerste kregen we Bulgaarse zomersoep gemaakt van onder andere yoghurt, komkommer, dille en knoflook. Ik had verwacht dat we overal hele kleine hapjes van zouden krijgen maar we kregen toch een goede beker vol. Hierbij vertelde hij dat Bulgaarse yoghurt erg speciaal en gezond is omdat het een extra bacterie heeft doordat de koeien een bepaald soort kruiden eten. Er zijn onderzoeken die beweren dat Bulgaren zo oud worden door de yoghurt. De speciale bacterie wordt voornamelijk veel naar Japan geëxporteerd zodat zij daar zelf de yoghurt kunnen produceren. Onderweg naar de volgende stop kwamen een muurschildering tegen en het bleek dus dat er voor 20 EU landen zo’n schildering te vinden is in Sofia. Degene die wij zagen was van Hongarije, het was een kort gedichtje met vertaling in het Bulgaars en een schildering met symbolen uit het gedicht. In het volgende restaurantje kregen we Shopska salade, dat is salade met komkommer, tomaat, kaas, olijven en paprika, en Rakia wat gemaakt wordt van druiven en mensen over het algemeen beter kennen als brandy. Bij het laatste restaurant kregen we kleine sneetjes brood met twee verschillende soorten salade die normaal voor de winter worden ingemaakt zodat er genoeg te eten is gedurende de winter. Na deze tour zijn we snel naar het hostel teruggegaan hebben we onze tassen gepakt en zijn we naar het busstation teruggegaan om de bus te halen. Dit ging allemaal heel voorspoedig maar al met al heeft de busreis op de terugweg 2 uur langer geduurd dan de heenreis aangezien er eerst nog even uitgebreid getankt moest worden en bij de grens hebben we ook ruim anderhalf uur moeten wachten. Als je Turkije in wil moet iedereen er uit om persoonlijk je paspoort af te geven en dan kiezen ze random bussen en auto’s uit die compleet gecontroleerd moeten worden, inclusief x-ray scan. Er waren 3 bussen op rij waarvan de eerste 2 door de scan moesten, wij stonden dus buiten te wachten nadat onze bagage eerst los door de bagagescan was gehaald toen de 3e bus vrolijk weg reed. Het duurde echt eeuwen voordat de eerste bus klaar was en toen moest die van ons hetzelfde proces nog door, gelukkig ging dat wel iets sneller. We werden wel een beetje flauw van de moeheid, het wachten en de kou dus we waren grapjes aan het maken over de doos donuts die Imane in de bus had laten staan. En we komen na de scan de bus weer in: zijn de donuts echt weg, we hebben er heel hard om gelachen en uiteindelijk kreeg Imane ze ook weer terug. Tijdens het wachten moesten ook onze paspoorten nog gecontroleerd worden wat voor ons natuurlijk een beetje speciaal was omdat wij inmiddels een verblijfsvergunning hebben. Op het moment dat we de paspoorten afgaven wilden de beambten de vergunning niet zien. Na 5 minuten werden ‘Hollanda’ Imane en ik terug geroepen en we zwaaiden met de vergunning en toen konden we weer gaan zonder dat ze er naar keken. En uiteindelijk vlak voordat Lisa en ik door de scan gingen kwam onze stewardess toch nog een keer om onze vergunningen vragen. Petra en Imane waren al door de scan maar ik dacht dat zij ze ook al hadden afgegeven. Maar toen de stewardess alles weer kwam terug brengen bleek dat alleen Lisa en ik onze vergunning hadden afgegeven. Erg vreemd allemaal, het leek wel alsof ze niet zo goed wisten wat ze er mee aan moesten! Verder verliep de busreis goed en om half 4 lagen we lekker in bed.
Op kerstavond zijn Petra, Eline, Elizabeth en ik lekker uit eten geweest in het restaurant waar ik ook met Elena, papa en mama had gegeten, daar heb je namelijk gewoon normaal eten zoals biefstuk. Het was ook leuk met kerstversiering aangekleed en eigenlijk zaten er ook alleen maar buitenlanders om ons heen te eten. Bij het dessert schoof Lisa bij ons aan en die nam ook nog wat lekkers. Om 8 uur was het koor begonnen met zingen in de kerk en om 9 uur zou de mis beginnen. We waren om 10 voor 9 bij de kerk en er stond een gigantische rij om naar binnen te komen dus we waren al bang dat we de mis niet bij konden wonen maar gelukkig waren er veel mensen die alleen even wilden kijken en daarna weer weg gingen, uiteindelijk hadden we zelfs een zitplaatsje bemachtigd. Het was een hele interessante multiculturele mis die voor het grootste gedeelte in het Turks werd gedaan maar grote delen werden zowel in het Engels als Spaans vertaald, soms zelfs Italiaans en Latijn. De kerk stond helemaal vol dus ik had niet verwacht dat ze de mensen ook echt ter communie zouden laten komen maar het gebeurde toch en eigenlijk ging het nog vrij makkelijk ook voor het aantal mensen dat aanwezig was in de kerk. Aan het einde van de mis werd ‘Silent night’ in bijna alle denkbare talen gezongen en ook in het Nederlands, dat was erg grappig om te horen. Het was een hele mooie avond en toen voelde het toch echt wel even als kerst.
Voor eerste kerstdag had ik geregeld dat we een brunch zouden doen waarbij iedereen iets lekkers mee neemt om toch een beetje het kerstgevoel te houden ondanks college. Het was qua tijd even passen en meten voordat iedereen tentamens had gehad en naar andere colleges moest maar we hebben het toch gezellig gehad. De rest van de dag zat ik zo vol van al het eten dat we ’s avonds alleen ‘bratapfel’ hebben gegeten als diner. Lisa had alle ingrediënten gekocht en we konden in een van de graduate flats bij een Duitse vriend, Wasi, de oven gebruiken want die hebben we op de campus niet. We hadden de simpele versie gemaakt wat gewoon een appel in de oven is met ijs, eigenlijk hoort het met noten en marsepein, maar dit was ook al erg lekker. Hij moest studeren maar wij mochten lekker in de woonkamer blijven zitten wat toch gezelliger is dan op de campus.
Op tweede kerstdag had ik veel colleges en ’s avonds een belangrijke presentatie, helaas voelde ik me al een tijdje niet lekker maar toen begon het echt door te zetten dus tussen mijn lessen door ben ik maar naar bed gegaan. Gelukkig ging de presentatie wel goed ondanks dat het een uur en een kwartier duurde in plaats van de 20 a 30 minuten waar we op hadden gerekend. Die avond vertrok onze bus naar Sofia waar ik wel zin in had en de bus was gelukkig erg ruim en comfortabel, de beste waar ik tot nu toe mee gereisd heb. Deze trip was met Lisa Petra en Imane.
We kwamen aan in een buitenwijk van Sofia en we vroegen ons echt af waar we beland waren en of we er nog wel zin in hadden. Alles zag er enorm oud en lelijk uit en die trams zijn zo oud dat het lijkt alsof ze ieder moment uit elkaar kunnen vallen. Het grote voordeel van Bulgarije is wel dat de mensen er bijna allemaal Engels spreken en dat is toch wel eens even lekker hoor na altijd maar moeilijk doen in het Turks. Het enorme nadeel daarentegen is dat ze geen westers alfabet hebben maar iets dat lijkt op Russisch en dus niet te lezen in voor toeristen. Zelfs het menu van McDonald’s was niet in het Engels, dat vonden we toch wel weer schokkend. Hoe meer de tram ons hostel naderde hoe meer mooie gebouwen we om ons heen zagen en dat stelde ons gelukkig wel gerust. Het hostel had een 7,5 gemiddeld en vrij goede reviews maar het was totaal niet wat we verwacht hadden. De locatie was goed maar verder was alles vies, geen wc papier en een hele eigenaardige eigenaresse. Gelukkig was het maar voor 1 nachtje en lag het wel erg centraal. Uit het Noord-Hollands Dagblad had ik iets gelezen over een ‘free Sofia tour’ dus die zijn we ’s ochtends meteen gaan doen zodat we een beetje een idee kregen van de stad. Het was een studente die ons rondleidde en ons over alle gebouwen leuke weetjes vertelde. Zo was er bij een gebouw een zelfmoordbalkon gebouwd waar banklieden vanaf konden springen als hun bank failliet ging. Niemand had er nog gebruik van gemaakt maar het balkon was ook wat aan de lage kant, zo’n sprong zou je waarschijnlijk wel overleven. Ook hebben we een typisch Bulgaarse dans geleerd die op bruiloften wordt gedaan en hebben we het verhaal gehoord van een Tsaar die een op hem gerichte bomaanslag in een kerk overleefde omdat hij te laat aanwezig was bij de plechtigheid. Deze kerk staat op ‘the square of Tolerance’ waar in iedere hoek van het plein een ander soort kerk te vinden is; een moskee, een synagoge, kathedraal en een orthodoxe kerk. De stad Sofia is de enige hoofdstad in Europa die vernoemd is naar een kerk, mensen leefden vroeger binnen de muren van de burcht en gingen naar de kerk Sofia waar ook een markt was en dan zeiden ze dat ze naar Sofia waren geweest. Naast die kerk staat inmiddels een grote Russische kerk die is gebouwd als eerbetoon aan de Russen omdat zij Bulgarije hebben bevrijd van het Ottomaanse bewind.
Tijdens de toer ga je nergens naar binnen dus daarna kun je op je gemak nog alle gebouwen rustig gaan bekijken, en het leuke is dan dat je er al iets meer over weet. ’s Avonds hebben we nog een klein beetje gewinkeld en zijn we vroeg naar bed gegaan. Inmiddels voelde ik me toch echt ziek dus ik heb heerlijk het klokje rond geslapen waardoor ik me gelukkig zaterdag iets beter voelde.
Lisa heeft het aangedurfd om te douchen maar wij zagen het niet zo zitten. Na het ontbijt zijn we langs alle vier de hoeken van the square of tolerance gegaan om de gebouwen van binnen te bekijken. Helaas was de moskee onder constructie zowel van binnen als van buiten. Van binnen was het wel interessant om te zien omdat alle onderdelen gewoon los lagen en het tapijt nog niet volledig goed lag. Er was ook niemand aan het werk wat het wel een apart gezicht maakte. De synagoge is helaas altijd gesloten in het weekend dus die hebben we niet van binnen kunnen bekijken. De kathedraal is heel modern en ook van binnen heel strak, wel mooi om te zien. Daar waren we nog geen 10 minuten binnen toen we er door een man uit werden gezet, hij deed alles op slot en ging weg dus we hadden mazzel dat we niet iets later waren gekomen want dan hadden we niet naar binnen gekund. Bij een soort Starbucks hebben we even lekker warme chocolademelk en cheesecake gegeten waarna we naar de ‘Free Food Tour’ gingen. Dit is een ander initiatief dan de Free Sofia Tour maar ook dit was door een student geleid die ons allemaal leuke dingen vertelde en naar drie verschillende restaurantjes begeleidde. Bij de eerste kregen we Bulgaarse zomersoep gemaakt van onder andere yoghurt, komkommer, dille en knoflook. Ik had verwacht dat we overal hele kleine hapjes van zouden krijgen maar we kregen toch een goede beker vol. Hierbij vertelde hij dat Bulgaarse yoghurt erg speciaal en gezond is omdat het een extra bacterie heeft doordat de koeien een bepaald soort kruiden eten. Er zijn onderzoeken die beweren dat Bulgaren zo oud worden door de yoghurt. De speciale bacterie wordt voornamelijk veel naar Japan geëxporteerd zodat zij daar zelf de yoghurt kunnen produceren. Onderweg naar de volgende stop kwamen een muurschildering tegen en het bleek dus dat er voor 20 EU landen zo’n schildering te vinden is in Sofia. Degene die wij zagen was van Hongarije, het was een kort gedichtje met vertaling in het Bulgaars en een schildering met symbolen uit het gedicht. In het volgende restaurantje kregen we Shopska salade, dat is salade met komkommer, tomaat, kaas, olijven en paprika, en Rakia wat gemaakt wordt van druiven en mensen over het algemeen beter kennen als brandy. Bij het laatste restaurant kregen we kleine sneetjes brood met twee verschillende soorten salade die normaal voor de winter worden ingemaakt zodat er genoeg te eten is gedurende de winter. Na deze tour zijn we snel naar het hostel teruggegaan hebben we onze tassen gepakt en zijn we naar het busstation teruggegaan om de bus te halen. Dit ging allemaal heel voorspoedig maar al met al heeft de busreis op de terugweg 2 uur langer geduurd dan de heenreis aangezien er eerst nog even uitgebreid getankt moest worden en bij de grens hebben we ook ruim anderhalf uur moeten wachten. Als je Turkije in wil moet iedereen er uit om persoonlijk je paspoort af te geven en dan kiezen ze random bussen en auto’s uit die compleet gecontroleerd moeten worden, inclusief x-ray scan. Er waren 3 bussen op rij waarvan de eerste 2 door de scan moesten, wij stonden dus buiten te wachten nadat onze bagage eerst los door de bagagescan was gehaald toen de 3e bus vrolijk weg reed. Het duurde echt eeuwen voordat de eerste bus klaar was en toen moest die van ons hetzelfde proces nog door, gelukkig ging dat wel iets sneller. We werden wel een beetje flauw van de moeheid, het wachten en de kou dus we waren grapjes aan het maken over de doos donuts die Imane in de bus had laten staan. En we komen na de scan de bus weer in: zijn de donuts echt weg, we hebben er heel hard om gelachen en uiteindelijk kreeg Imane ze ook weer terug. Tijdens het wachten moesten ook onze paspoorten nog gecontroleerd worden wat voor ons natuurlijk een beetje speciaal was omdat wij inmiddels een verblijfsvergunning hebben. Op het moment dat we de paspoorten afgaven wilden de beambten de vergunning niet zien. Na 5 minuten werden ‘Hollanda’ Imane en ik terug geroepen en we zwaaiden met de vergunning en toen konden we weer gaan zonder dat ze er naar keken. En uiteindelijk vlak voordat Lisa en ik door de scan gingen kwam onze stewardess toch nog een keer om onze vergunningen vragen. Petra en Imane waren al door de scan maar ik dacht dat zij ze ook al hadden afgegeven. Maar toen de stewardess alles weer kwam terug brengen bleek dat alleen Lisa en ik onze vergunning hadden afgegeven. Erg vreemd allemaal, het leek wel alsof ze niet zo goed wisten wat ze er mee aan moesten! Verder verliep de busreis goed en om half 4 lagen we lekker in bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
