Leuke weekenden en hard studeren!
Blijf op de hoogte en volg Nadine
25 December 2013 | Turkije, Istanbul
De laatste college lootjes wegen erg zwaar, veel groepsprojecten die helaas niet allemaal even soepel verlopen en alle deadlines tegelijkertijd: rond en op kerst. De drukte komt ook mede omdat ik in het weekend toch zoveel mogelijk vrije tijd wil overhouden om leuke dingen te blijven doen, binnen een maand ben ik al weer thuis! Zeker door Eline met wie ik het de laatste tijd onwijs leuk heb die helaas volgende week alweer naar Nederland gaat voel ik de tijdsdruk om nog zoveel mogelijk te doen voordat ik straks weer thuis ben.
Terug naar vorige week donderdag; Tom had georganiseerd dat we vrijdag naar de nieuwe film van de Hobbit zouden gaan met een hele groep dus het leek ons dan ook wel leuk om de Hobbit 1 te kijken. Dit gingen we dus op donderdagavond doen in een klaslokaal. Die zijn hier altijd open dus je kan gewoon films kijken op groot scherm met een beamer! Toch gek om rond middernacht op je sokken door het collegegebouw rond te wandelen!
Vrijdag was het dan zover dat we met z’n allen naar de bioscoop gingen. Helaas had de dichtstbijzijnde bioscoop geen plek voor ons allemaal dus moesten we naar een bioscoop in Ortaköy, althans dat dachten we dus. Ik ging met Eline en nog een groep Amerikanen vooraf eten in Levent maar natuurlijk kwamen ze niet opdagen (of waren veeeel te laat, dat weet ik nog steeds niet) dus zijn Eline en ik maar met z’n tweeën gegaan. In de shoppingmall waar we wilde eten was geen plek en we hadden ook geen tijd meer om uitgebreid te eten dus wilden we de grote groep opzoeken die in Levent hadden afgesproken, maar toen bleek dat we niemands nummer hadden en degene die we hadden namen natuurlijk niet op. Uiteindelijk zijn we snel even bij de KFC gaan eten en Lisa zou naar ons toe komen. Die was in de metro verdwaald dus dat duurde allemaal even. Gelukkig hadden we snel een taxi toen ze er eenmaal was, maar de chauffeur had nog nooit van die bioscoop in Ortaköy gehoord. Gelukkig hadden Eline en ik het adres ondertussen opgezocht en het bleek dus in Etiler te zijn. Petra kwam alleen en was door een taxi afgezet bij een andere bioscoop in Ortaköy maar gelukkig had ze het nog wel op tijd gehaald toen ze het juiste adres had. De film was erg leuk alleen jammer genoeg waren er alleen Turkse ondertitels. Bij normale films is dat geen probleem maar in deze film wordt er nogal veel ‘Elf’ en ‘Orc’ gepraat wat niet te volgen is zonder ondertitels. Wij zijn gewend dat de ondertitels op zo’n moment in het Engels en Nederlands zijn, maar daar doen ze hier niet aan. Gelukkig was de strekking over het algemeen wel duidelijk van de beelden erbij. Daarna zouden we voor een paar biertjes naar Taksim gaan, maar om half 6 lag ik pas in bed. Wel een onwijs gezellige avond gehad in de bar waar we vorige keer waren voor de ‘Blues band’, deze keer stond de muziek gelukkig iets zachter dus konden we lekker kletsen.
De volgende middag zijn Eline, Lisa en ik met dezelfde organisatie als Vialand naar het hoofdkantoor van Borusan Holding geweest dat gevestigd is in een ‘haunted mansion’. De onderste verdiepingen zijn volledig museum maar verder naar boven zijn er kantoren die in het weekend ook als museum gebruikt worden aangezien er overal kunst hangt. We kregen een rondleiding die aanvankelijk in het Turks was (de gids had last van haar keel dus kon geen Engels praten, snap je wel..?) maar toen er na 10 minuten nog meer exchange studenten bijkwamen schakelde ze toch maar over op het Engels. Er was veel interactieve kunst wat erg leuk was om te zien, maar ook de kantoren waren enorm interessant. Echt het mooiste interieur en het uitzicht op de Bosporus en de brug waren echt prachtig. Gelukkig konden we ondanks een vergadering toch op het dakterras waar we een heel mooi uitzicht hadden en ik allemaal standen van mijn nieuwe camera kon uittesten. Veel mensen waren uitgeweest dus na de rondleiding was het tijd voor ontbijt (4 uur ’s middags). We werden door Berk gehaald en gebracht dus we hebben heerlijk comfortabel gereisd en rondgekeken die dag.
Zondag was het weer eens tijd om te shoppen! En dit keer na lange tijd weer eens aan de Aziatische zijde: Kadiköy. Samen met Eline, Petra en Lucille een voor mij hele nieuwe route genomen. We zijn met de metro naar Gayretteppe gegaan vanaf waar de Metrobüs namen. Ik had wel eens van Lisa gehoord dat dat ingewikkeld is maar dat viel gelukkig wel mee. Je gaat net als bij de metro van te voren door een poortje met je vervoerskaart en dan sta je op een soort perron/halte waar allemaal bussen staan die eigenlijk allemaal hetzelfde zijn. Het werkt eigenlijk net als de metro maar aangezien er geen metro over de Bosporusbrug kan of onder het water doorloopt gebruiken ze een bus. Het voordeel hiervan is wel dat de bus voor het grootste gedeelte zijn eigen baan heeft. Alleen op de brug moet de bus even bij de rest van het verkeer, de kans dat je in de file staat is dus erg klein! Eenmaal aangekomen was het een klein stukje lopen en toen hadden we de winkels al gevonden. Het is echt zo veel goedkoper aan die kant, snap ik niks van. Mijn favoriete winkel was toch wel de sieraden winkel waar alles rond de 2 à 3 lira was (0.30/0.60€). Na een lekker dagje shoppen was iedereen geslaagd en hebben we bij de McDonald’s gegeten omdat we persé een milkshake wilden.
De rest van de week was het weer hard aan de slag met projecten en verslagen. Normaal is het op donderdagavond Koç dag in de club Anjelique maar omdat Lisa en Eline tentamen hadden vrijdag konden we niet op donderdag gaan. Gelukkig bleek vrijdag dat het die avond ook zonder entree was dus toen we op Eline’s kamer aan het klaarmaken waren heeft iedereen zich even in een chicere outfit gestoken en zijn we spontaan naar Anjelique gegaan. Toevallig kwamen Berk en twee van zijn vrienden tegelijk met ons dus konden we samen naar binnen. Zonder hen waren we hoogstwaarschijnlijk niet binnen gekomen aangezien ze een evenwicht in het aantal mannen/vrouwen willen houden. Daarnaast zijn we ook nog exchange studenten die sneller geweigerd worden. Eenmaal binnen was het nog helemaal leeg, maar we moesten voor middernacht binnen zijn anders kom je er helemaal niet meer in. Het is super dicht bij een van de Bosporusbruggen dus we zijn eerst even op het terras gaan zitten en hebben foto’s gemaakt. Gelukkig werd het snel voller beneden en we hebben het de rest van de avond enorm naar onze zin gehad. Ik hoorde die avond ook dat Wesley en Yolanthe ook regelmatig in die club te vinden zijn, dan helpt wel om een beeld te vormen bij het soort club dat het is.
Zaterdag moesten we bustickets kopen voor ons tripje naar Sofia komende donderdag en dat hebben we gecombineerd met uit eten in Sariyer bij ons favoriete restaurant met de lekkerste pasta ooit. Zondag wilden Petra en ik naar een hamam in een zijstraatje van Istiklalstreet en onderweg was er overal sale dus ook nog even lekker geshopt. Eenmaal bij de hamam aangekomen bleek alleen dat we blijkbaar niet op dat tijdstip konden maar dat we om 21.30 terug moesten komen. Het was op dat moment 15.00 dus daar hadden we niet echt zin. Enorme tegenvaller, als troost hebben we nog maar wat geshopt en toen zijn we maar weer terug naar de campus gegaan.
Terug naar vorige week donderdag; Tom had georganiseerd dat we vrijdag naar de nieuwe film van de Hobbit zouden gaan met een hele groep dus het leek ons dan ook wel leuk om de Hobbit 1 te kijken. Dit gingen we dus op donderdagavond doen in een klaslokaal. Die zijn hier altijd open dus je kan gewoon films kijken op groot scherm met een beamer! Toch gek om rond middernacht op je sokken door het collegegebouw rond te wandelen!
Vrijdag was het dan zover dat we met z’n allen naar de bioscoop gingen. Helaas had de dichtstbijzijnde bioscoop geen plek voor ons allemaal dus moesten we naar een bioscoop in Ortaköy, althans dat dachten we dus. Ik ging met Eline en nog een groep Amerikanen vooraf eten in Levent maar natuurlijk kwamen ze niet opdagen (of waren veeeel te laat, dat weet ik nog steeds niet) dus zijn Eline en ik maar met z’n tweeën gegaan. In de shoppingmall waar we wilde eten was geen plek en we hadden ook geen tijd meer om uitgebreid te eten dus wilden we de grote groep opzoeken die in Levent hadden afgesproken, maar toen bleek dat we niemands nummer hadden en degene die we hadden namen natuurlijk niet op. Uiteindelijk zijn we snel even bij de KFC gaan eten en Lisa zou naar ons toe komen. Die was in de metro verdwaald dus dat duurde allemaal even. Gelukkig hadden we snel een taxi toen ze er eenmaal was, maar de chauffeur had nog nooit van die bioscoop in Ortaköy gehoord. Gelukkig hadden Eline en ik het adres ondertussen opgezocht en het bleek dus in Etiler te zijn. Petra kwam alleen en was door een taxi afgezet bij een andere bioscoop in Ortaköy maar gelukkig had ze het nog wel op tijd gehaald toen ze het juiste adres had. De film was erg leuk alleen jammer genoeg waren er alleen Turkse ondertitels. Bij normale films is dat geen probleem maar in deze film wordt er nogal veel ‘Elf’ en ‘Orc’ gepraat wat niet te volgen is zonder ondertitels. Wij zijn gewend dat de ondertitels op zo’n moment in het Engels en Nederlands zijn, maar daar doen ze hier niet aan. Gelukkig was de strekking over het algemeen wel duidelijk van de beelden erbij. Daarna zouden we voor een paar biertjes naar Taksim gaan, maar om half 6 lag ik pas in bed. Wel een onwijs gezellige avond gehad in de bar waar we vorige keer waren voor de ‘Blues band’, deze keer stond de muziek gelukkig iets zachter dus konden we lekker kletsen.
De volgende middag zijn Eline, Lisa en ik met dezelfde organisatie als Vialand naar het hoofdkantoor van Borusan Holding geweest dat gevestigd is in een ‘haunted mansion’. De onderste verdiepingen zijn volledig museum maar verder naar boven zijn er kantoren die in het weekend ook als museum gebruikt worden aangezien er overal kunst hangt. We kregen een rondleiding die aanvankelijk in het Turks was (de gids had last van haar keel dus kon geen Engels praten, snap je wel..?) maar toen er na 10 minuten nog meer exchange studenten bijkwamen schakelde ze toch maar over op het Engels. Er was veel interactieve kunst wat erg leuk was om te zien, maar ook de kantoren waren enorm interessant. Echt het mooiste interieur en het uitzicht op de Bosporus en de brug waren echt prachtig. Gelukkig konden we ondanks een vergadering toch op het dakterras waar we een heel mooi uitzicht hadden en ik allemaal standen van mijn nieuwe camera kon uittesten. Veel mensen waren uitgeweest dus na de rondleiding was het tijd voor ontbijt (4 uur ’s middags). We werden door Berk gehaald en gebracht dus we hebben heerlijk comfortabel gereisd en rondgekeken die dag.
Zondag was het weer eens tijd om te shoppen! En dit keer na lange tijd weer eens aan de Aziatische zijde: Kadiköy. Samen met Eline, Petra en Lucille een voor mij hele nieuwe route genomen. We zijn met de metro naar Gayretteppe gegaan vanaf waar de Metrobüs namen. Ik had wel eens van Lisa gehoord dat dat ingewikkeld is maar dat viel gelukkig wel mee. Je gaat net als bij de metro van te voren door een poortje met je vervoerskaart en dan sta je op een soort perron/halte waar allemaal bussen staan die eigenlijk allemaal hetzelfde zijn. Het werkt eigenlijk net als de metro maar aangezien er geen metro over de Bosporusbrug kan of onder het water doorloopt gebruiken ze een bus. Het voordeel hiervan is wel dat de bus voor het grootste gedeelte zijn eigen baan heeft. Alleen op de brug moet de bus even bij de rest van het verkeer, de kans dat je in de file staat is dus erg klein! Eenmaal aangekomen was het een klein stukje lopen en toen hadden we de winkels al gevonden. Het is echt zo veel goedkoper aan die kant, snap ik niks van. Mijn favoriete winkel was toch wel de sieraden winkel waar alles rond de 2 à 3 lira was (0.30/0.60€). Na een lekker dagje shoppen was iedereen geslaagd en hebben we bij de McDonald’s gegeten omdat we persé een milkshake wilden.
De rest van de week was het weer hard aan de slag met projecten en verslagen. Normaal is het op donderdagavond Koç dag in de club Anjelique maar omdat Lisa en Eline tentamen hadden vrijdag konden we niet op donderdag gaan. Gelukkig bleek vrijdag dat het die avond ook zonder entree was dus toen we op Eline’s kamer aan het klaarmaken waren heeft iedereen zich even in een chicere outfit gestoken en zijn we spontaan naar Anjelique gegaan. Toevallig kwamen Berk en twee van zijn vrienden tegelijk met ons dus konden we samen naar binnen. Zonder hen waren we hoogstwaarschijnlijk niet binnen gekomen aangezien ze een evenwicht in het aantal mannen/vrouwen willen houden. Daarnaast zijn we ook nog exchange studenten die sneller geweigerd worden. Eenmaal binnen was het nog helemaal leeg, maar we moesten voor middernacht binnen zijn anders kom je er helemaal niet meer in. Het is super dicht bij een van de Bosporusbruggen dus we zijn eerst even op het terras gaan zitten en hebben foto’s gemaakt. Gelukkig werd het snel voller beneden en we hebben het de rest van de avond enorm naar onze zin gehad. Ik hoorde die avond ook dat Wesley en Yolanthe ook regelmatig in die club te vinden zijn, dan helpt wel om een beeld te vormen bij het soort club dat het is.
Zaterdag moesten we bustickets kopen voor ons tripje naar Sofia komende donderdag en dat hebben we gecombineerd met uit eten in Sariyer bij ons favoriete restaurant met de lekkerste pasta ooit. Zondag wilden Petra en ik naar een hamam in een zijstraatje van Istiklalstreet en onderweg was er overal sale dus ook nog even lekker geshopt. Eenmaal bij de hamam aangekomen bleek alleen dat we blijkbaar niet op dat tijdstip konden maar dat we om 21.30 terug moesten komen. Het was op dat moment 15.00 dus daar hadden we niet echt zin. Enorme tegenvaller, als troost hebben we nog maar wat geshopt en toen zijn we maar weer terug naar de campus gegaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
