Zomer in November
Blijf op de hoogte en volg Nadine
25 November 2013 | Turkije, Istanbul
Vorig weekend had ik een tentamen op zaterdag (wie bedenkt zoiets!?) dus eigenlijk heb ik verder erg weinig noemenswaardigs gedaan dat weekend, gelukkig was het deze week en weekend weer een stuk boeiender! En inmiddels heb ik beide cijfers terug: een 9.7 (die nog verhoogd wordt omdat ik vandaag een nakijkfout vond) en een 8.9, dat gaat dus prima! Het weer is de afgelopen dagen nog steeds heerlijk, met de zon erbij kan je makkelijk zonder jas.
Afgelopen donderdag was er door de engineering club van Koç een activiteit georganiseerd waarbij je de Google Glass kon uitproberen, althans dat stond in de email. Ik heb me ingeschreven en daarna Lisa en Petra ook overgehaald om zich in te schrijven om er heen te gaan. Daar aangekomen bleek het echt in een hele grote zaal te zijn en er was maar 1 Google Glass, dat vonden we al verdacht. De presentatie werd gedaan door een jonge vrouw uit de VS die rondreist en de Glass uitprobeert en overal laat zien. Ze vertelde wel wat grappige dingen maar echt spectaculair was het niet. Aan het begin werd ons verteld dat ongeveer 25 mensen de Glass mochten uitproberen, je moest een leuke tweet sturen met wat jij zou doen als je nu een Glass had. Er zaten vrij veel exchange studenten in de zaal maar gek genoeg werden er alleen Turkse namen genoemd om te komen uitproberen. Al met al viel het dus een beetje tegen maar het blijft leuk om het in het echt gezien te hebben.
Die avond zijn we op de campus gaan eten met jongens van Koç die we in Vialand ontmoet hadden toen Kim hier was, en zij vroegen ons of we zin hadden om mee uit te gaan. Aangezien we geen plannen hadden leek ons dat wel leuk. Ze vertelden dat als we onze eigen drank regelden dat we in een huis tegenover west campus zouden gaan zitten voor we uitgingen. Petra en ik stonden op tijd klaar om op Lisa en de jongens te wachten toen er 2 shuttles bijna vol met exchange studenten aan kwamen rijden. Wij vroegen ons echt af wat er aan de hand was want normaal is het nooit zo druk op west campus. We kenden meerdere mensen dus we zijn even rond gaan vragen en het bleek dat iedereen naar ‘een huis’ tegenover west campus ging. En ja, dat bleek dus hetzelfde huis van 3 Turkse meisjes die echt niet zoveel mensen hadden verwacht omdat ze er niet zoveel hadden uitgenodigd! Gelukkig viel het al met al mee en paste en het prima in het huis. De ramen konden alleen niet open omdat de buren last hadden van het geluid, dus dat was wel enorm warm. Daarna zijn Petra, Lisa en ik met de auto van Sinan met Emir en Berk meegegaan terwijl de rest een taxi nam naar Ortaköy naar een club Kiki. Het was echt heel anders dan normale clubs omdat de bovenste verdieping half openlucht was. Vanaf daar kon je dus de mooie verlichting van 1 van de 2 Bosporusbruggen zien. Op een gegeven moment wilde iedereen naar de volgende club ‘Angelique’ maar dat is een hele dure club en de beveiligers aan de deur zagen heel veel exchange studenten die over het algemeen heel weinig uitgeven dus we werden geweigerd. Op dat moment was ik Petra en Lisa kwijt en Emir en Berk zeiden dat ze ergens anders heen wilden maar ik wilde eerst Lisa en Petra vinden. Dus ik heb eerst Lisa gebeld maar die neemt nooit op, toen Petra die vertelde dat ze in een taxi naar huis zat (de volgende dag bleek dat ze met een bus naar huis gegaan zijn) en ik dacht dat Lisa daar dus ook bij was maar gelukkig kwam die net aanlopen toen ik had opgehangen. De rest wilde nog niet naar huis dus ben ik met Berk, Emir en Lisa meegegaan naar Taksim. Iedereen had honger dus we zijn eerst een Taksim burger gaan eten, een soort natte hamburger. We hebben daar vrij lang gezeten en buiten aangekomen waren we moe dus hebben we een taxi naar huis genomen. Onderweg vertelde Emir over z’n golden retriever puppy Maya en Lisa vond dat we die echt moesten zien dus zijn we met z’n allen naar Emir’s huis gegaan, dat gelukkig erg dichtbij west campus is. En Maya is zooooooooo schattig, het is echt nog een sufferdje en ze wilde wel spelen maar was eigenlijk ook wel moe, te lief! Lisa zou de nachtshuttle van west naar main campus nemen dus toen het tijd was zijn we naar west campus gelopen waar ik verwacht had dat er niemand behalve Lisa met die shuttle zou gaan maar tot mijn verbazing kwamen er 4 mensen van west campus die de shuttle namen (en het was op dat moment 05.15!), dat was wel erg verrassend.
Vrijdag had ik op mijn normaal vrije dag les omdat de docent een week naar Engeland was geweest en vond dat we de lessen wel moesten inhalen (we doen van het uur en kwartier dat we les hebben doen we normaal ongeveer een half uur iets nuttigs), en om ervoor te zorgen dat we allemaal wel zouden komen hield ie een quiz. Wat later alleen bleek te tellen voor lesparticipatie, die man is zo vermoeiend. We hadden twee keer 1 uur en een kwartier gemist, dus 2,5 uur, maar op vrijdag duurde de les opeens van 14.00 tot 17.30, 3,5 uur. We probeerde hem te overtuigen dat dat niet klopte maar omdat hij de quiz met een speciale elektronische kastjes wilden doen kon dat opeens wel volgens hem. Gelukkig was drie kwart van de klas niet echt fit na de afgelopen avond dus echt actief werd het niet. ’s Avonds ben ik met Petra en Lisa in SOS gaan eten en terwijl we daar heen liepen hadden we onze eerste vervelende ervaring met een straathond. Normaal lopen ze niet naar je toe en als ze dat al doen dan gaan ze meteen weer weg als je ze negeert maar deze was erg volhardend. Hij bleef de hele tijd met ons mee rennen en tegen ons aan lopen. Op een gegeven moment begon ie zelfs te springen en een beetje te bijten. Niet echt doorbijten maar meer speels, ik denk dat ie nog vrij jong was, maar op dat moment was het echt niet leuk. Gelukkig waren we er bijna dus we waren extra blij dat we eenmaal binnen waren. Op de terugweg hadden we er gelukkig geen last van.
Zondag ben ik met Petra naar het Dolmabache Paleis geweest, ik ben echt heel blij dat Petra het dicht was toen Petra er met haar vriend heen wilde en er dus ook nog niet was geweest want ik had het niet willen missen en de rest was allemaal al geweest. Ik had het op de planning gezet om met Remy te doen maarja toen dat niet doorging had ik een probleem. Toen ik dat vertelde was Petra stiekem ook wel blij want toen konden we mooi samen heen. De reis er heen duurde natuurlijk weer belachelijk lang: eerst de dolmuş net gemist en daarna via een omweg rijdende bus genomen maar uiteindelijk waren we er. Vanaf buiten lijkt het echt super klein maar binnen is het echt heel groot. Aan de buitenkant bij een van de poorten stonden 2 mannen in glazen boxen en ik dacht dat het poppen waren maar Petra vertelde dat ze vorige keer dat ze hier was had gezien dat er mannen om de 10 minuten met veel heisa omwisselen, het zal je werk maar zijn.. Bij de kassa hadden we een mooie meevaller normaal is een compleet ticket 40 tl maar voor studenten maar 5tl, ik wou dat we thuis zoveel studentenkortingen hadden! Het was heel vredig in de tuin van het paleis wat best gek is aangezien je aan de overkant van het water de stad kan zien liggen en zelfs achter de poorten kun je wolkenkrabbers zien, dat contrast is best gek. Eerst deden we de ‘gewone’ toer wat echt prachtig was, je mag niet alleen het paleis in je moet met een gids mee maar zo leer je er ook meteen wat meer over. Het was echt prachtig van binnen en de gids bleef maar praten over ‘de grote kamer’ aan het eind die nog mooier was, en dat vonden we erg moeilijk voor te stellen. Maar eenmaal daar aangekomen bleek natuurlijk dat ze echt gelijk had, het was een gigantische balzaal met de grootste kroonluchter van Turkije. Daarna konden we nog een toer door de privégebouwen van de Sultans krijgen waar ook de harem verbleef. Het was lang niet zo indrukwekkend als de eerste toer maar interessant om te zien. En in die gebouwen heeft Attatürk ook gewoond nadat de sultan, harem en familie werden verbannen. Tijdens de toer hebben we ook het bed gezien waarop hij is gestorven.
Daarna was het shoppingtime want tijdens het bezoek van mijn oom en tante kan ik al veel spullen mee naar huis geven dus ik heb souvenirtjes gekocht en spulletjes die ik voor mezelf nog graag wilde hebben. Op de terugweg nog even in Sariyer gestopt voor boodschappen en lekker op tijd naar bed.
Nu inmiddels nog maar 3 dagen naar school en dan eindelijk het weekend naar Cappadocië waar we heel veel zin in hebben!
Afgelopen donderdag was er door de engineering club van Koç een activiteit georganiseerd waarbij je de Google Glass kon uitproberen, althans dat stond in de email. Ik heb me ingeschreven en daarna Lisa en Petra ook overgehaald om zich in te schrijven om er heen te gaan. Daar aangekomen bleek het echt in een hele grote zaal te zijn en er was maar 1 Google Glass, dat vonden we al verdacht. De presentatie werd gedaan door een jonge vrouw uit de VS die rondreist en de Glass uitprobeert en overal laat zien. Ze vertelde wel wat grappige dingen maar echt spectaculair was het niet. Aan het begin werd ons verteld dat ongeveer 25 mensen de Glass mochten uitproberen, je moest een leuke tweet sturen met wat jij zou doen als je nu een Glass had. Er zaten vrij veel exchange studenten in de zaal maar gek genoeg werden er alleen Turkse namen genoemd om te komen uitproberen. Al met al viel het dus een beetje tegen maar het blijft leuk om het in het echt gezien te hebben.
Die avond zijn we op de campus gaan eten met jongens van Koç die we in Vialand ontmoet hadden toen Kim hier was, en zij vroegen ons of we zin hadden om mee uit te gaan. Aangezien we geen plannen hadden leek ons dat wel leuk. Ze vertelden dat als we onze eigen drank regelden dat we in een huis tegenover west campus zouden gaan zitten voor we uitgingen. Petra en ik stonden op tijd klaar om op Lisa en de jongens te wachten toen er 2 shuttles bijna vol met exchange studenten aan kwamen rijden. Wij vroegen ons echt af wat er aan de hand was want normaal is het nooit zo druk op west campus. We kenden meerdere mensen dus we zijn even rond gaan vragen en het bleek dat iedereen naar ‘een huis’ tegenover west campus ging. En ja, dat bleek dus hetzelfde huis van 3 Turkse meisjes die echt niet zoveel mensen hadden verwacht omdat ze er niet zoveel hadden uitgenodigd! Gelukkig viel het al met al mee en paste en het prima in het huis. De ramen konden alleen niet open omdat de buren last hadden van het geluid, dus dat was wel enorm warm. Daarna zijn Petra, Lisa en ik met de auto van Sinan met Emir en Berk meegegaan terwijl de rest een taxi nam naar Ortaköy naar een club Kiki. Het was echt heel anders dan normale clubs omdat de bovenste verdieping half openlucht was. Vanaf daar kon je dus de mooie verlichting van 1 van de 2 Bosporusbruggen zien. Op een gegeven moment wilde iedereen naar de volgende club ‘Angelique’ maar dat is een hele dure club en de beveiligers aan de deur zagen heel veel exchange studenten die over het algemeen heel weinig uitgeven dus we werden geweigerd. Op dat moment was ik Petra en Lisa kwijt en Emir en Berk zeiden dat ze ergens anders heen wilden maar ik wilde eerst Lisa en Petra vinden. Dus ik heb eerst Lisa gebeld maar die neemt nooit op, toen Petra die vertelde dat ze in een taxi naar huis zat (de volgende dag bleek dat ze met een bus naar huis gegaan zijn) en ik dacht dat Lisa daar dus ook bij was maar gelukkig kwam die net aanlopen toen ik had opgehangen. De rest wilde nog niet naar huis dus ben ik met Berk, Emir en Lisa meegegaan naar Taksim. Iedereen had honger dus we zijn eerst een Taksim burger gaan eten, een soort natte hamburger. We hebben daar vrij lang gezeten en buiten aangekomen waren we moe dus hebben we een taxi naar huis genomen. Onderweg vertelde Emir over z’n golden retriever puppy Maya en Lisa vond dat we die echt moesten zien dus zijn we met z’n allen naar Emir’s huis gegaan, dat gelukkig erg dichtbij west campus is. En Maya is zooooooooo schattig, het is echt nog een sufferdje en ze wilde wel spelen maar was eigenlijk ook wel moe, te lief! Lisa zou de nachtshuttle van west naar main campus nemen dus toen het tijd was zijn we naar west campus gelopen waar ik verwacht had dat er niemand behalve Lisa met die shuttle zou gaan maar tot mijn verbazing kwamen er 4 mensen van west campus die de shuttle namen (en het was op dat moment 05.15!), dat was wel erg verrassend.
Vrijdag had ik op mijn normaal vrije dag les omdat de docent een week naar Engeland was geweest en vond dat we de lessen wel moesten inhalen (we doen van het uur en kwartier dat we les hebben doen we normaal ongeveer een half uur iets nuttigs), en om ervoor te zorgen dat we allemaal wel zouden komen hield ie een quiz. Wat later alleen bleek te tellen voor lesparticipatie, die man is zo vermoeiend. We hadden twee keer 1 uur en een kwartier gemist, dus 2,5 uur, maar op vrijdag duurde de les opeens van 14.00 tot 17.30, 3,5 uur. We probeerde hem te overtuigen dat dat niet klopte maar omdat hij de quiz met een speciale elektronische kastjes wilden doen kon dat opeens wel volgens hem. Gelukkig was drie kwart van de klas niet echt fit na de afgelopen avond dus echt actief werd het niet. ’s Avonds ben ik met Petra en Lisa in SOS gaan eten en terwijl we daar heen liepen hadden we onze eerste vervelende ervaring met een straathond. Normaal lopen ze niet naar je toe en als ze dat al doen dan gaan ze meteen weer weg als je ze negeert maar deze was erg volhardend. Hij bleef de hele tijd met ons mee rennen en tegen ons aan lopen. Op een gegeven moment begon ie zelfs te springen en een beetje te bijten. Niet echt doorbijten maar meer speels, ik denk dat ie nog vrij jong was, maar op dat moment was het echt niet leuk. Gelukkig waren we er bijna dus we waren extra blij dat we eenmaal binnen waren. Op de terugweg hadden we er gelukkig geen last van.
Zondag ben ik met Petra naar het Dolmabache Paleis geweest, ik ben echt heel blij dat Petra het dicht was toen Petra er met haar vriend heen wilde en er dus ook nog niet was geweest want ik had het niet willen missen en de rest was allemaal al geweest. Ik had het op de planning gezet om met Remy te doen maarja toen dat niet doorging had ik een probleem. Toen ik dat vertelde was Petra stiekem ook wel blij want toen konden we mooi samen heen. De reis er heen duurde natuurlijk weer belachelijk lang: eerst de dolmuş net gemist en daarna via een omweg rijdende bus genomen maar uiteindelijk waren we er. Vanaf buiten lijkt het echt super klein maar binnen is het echt heel groot. Aan de buitenkant bij een van de poorten stonden 2 mannen in glazen boxen en ik dacht dat het poppen waren maar Petra vertelde dat ze vorige keer dat ze hier was had gezien dat er mannen om de 10 minuten met veel heisa omwisselen, het zal je werk maar zijn.. Bij de kassa hadden we een mooie meevaller normaal is een compleet ticket 40 tl maar voor studenten maar 5tl, ik wou dat we thuis zoveel studentenkortingen hadden! Het was heel vredig in de tuin van het paleis wat best gek is aangezien je aan de overkant van het water de stad kan zien liggen en zelfs achter de poorten kun je wolkenkrabbers zien, dat contrast is best gek. Eerst deden we de ‘gewone’ toer wat echt prachtig was, je mag niet alleen het paleis in je moet met een gids mee maar zo leer je er ook meteen wat meer over. Het was echt prachtig van binnen en de gids bleef maar praten over ‘de grote kamer’ aan het eind die nog mooier was, en dat vonden we erg moeilijk voor te stellen. Maar eenmaal daar aangekomen bleek natuurlijk dat ze echt gelijk had, het was een gigantische balzaal met de grootste kroonluchter van Turkije. Daarna konden we nog een toer door de privégebouwen van de Sultans krijgen waar ook de harem verbleef. Het was lang niet zo indrukwekkend als de eerste toer maar interessant om te zien. En in die gebouwen heeft Attatürk ook gewoond nadat de sultan, harem en familie werden verbannen. Tijdens de toer hebben we ook het bed gezien waarop hij is gestorven.
Daarna was het shoppingtime want tijdens het bezoek van mijn oom en tante kan ik al veel spullen mee naar huis geven dus ik heb souvenirtjes gekocht en spulletjes die ik voor mezelf nog graag wilde hebben. Op de terugweg nog even in Sariyer gestopt voor boodschappen en lekker op tijd naar bed.
Nu inmiddels nog maar 3 dagen naar school en dan eindelijk het weekend naar Cappadocië waar we heel veel zin in hebben!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
